قطای صبح ازل

شعر وادبیات آئینی

  "صبح ازل" 

 
 
بند اول: 
صبح ازل چو خیمه برون از عدم زدند                آهنگ "کن" زپرده ساز قدم زدند 
احمد که شد تعین ذات احد به میم                  ازعشق او صحیفه هستی رقم زدند 
از نور روی او صور هشت و چهار را                 اندر حریم عرش به لوح حرم زدند 
نقشی به خلوت ازهمه اغیار در حجاب             از بهر انس حوری جنت قلم زدند 
ساقی چو ریخت ..................
 
 

ادامه مطلب

+نوشته شده در یک شنبه 26 آذر 1391برچسب:,ساعت10:34توسط مهدی مکنی | |

 

اي شــاهــبــاز قله ي قــاف فتي علــي !                       آئينــه دار حــسن جمــال خــدا عـــلي !

چون نقطه اي تو بر سر بسم اللهي و بـس                    داري به شـرح آن تو بسي نكته ها علي !

در "واقـعه" ر فـعت اهـل يـمـيـن تـــويـي                         نـادت گـشـــايـش خـوف و رجـا عـلي !

نـام تـو مـي كــند مــدد جـان عـــارفـان                          ذكـر خــــوشت ره هـــر اعتــلا علـي !

خواندست وقت شدت وسختي چو در احد                     پـيـغـمـبـــر خـداي بـــسي لا فتي علـي !

در قــصــه نــبــرد تـو بـا ابـن عـبـــدود                             دوراسـت از حـــريم تـو رنـگ ريا علي !

اي بـاب شـهـر پـيـمـبـر بـه عقل و علـم                          در بـحـر مـعـــرفـت دل تـو آشـنا علي !

وقـت خـــطـر تـــو در آغـوش حــادثـه                              مـي خو ابـي آنـــكه كني جان فدا علــي !

بـا ايـن هـمـه ز يـتـيـمـان نـه غـافــــلي                          نـان مـي بـري به شــب و در خفا علــي !

سـر داده ام چو مرغ سحـر ناله اي به حق                     مي خــو ا نـــم و نشــود انتهـا عـلــــي !

در كـنـج خـلـوت ابـرويـت اي شه هـمام                         بـگـر فـتـه ام زخلق جهان انـزوا علـــي !

بـا بـاد صبـح چـون وزد از طـرف مشرقم                         پـيـكي دهـــم طـلـب الـتـجـا عـلـــي !

چون هدهد است جانـم و باشـد خبر دهد                     شـرحي ز رونـق مـلــــك سبا عـلــي !

يكـدم عـنايـتي بكن اي پادشــاه حسن                        تا در رسـم به بـا طـن اهــل صفا علـــي !

افتـاده ام بـه ذلت ازين نفس واي شهـاب                      كن هـمـتـي كـه رسـم درسـها علــــــي !

اي آبـروي خـوبـي و اي جـان عاشـقـــان                       جـان تـمـام اهـل جهـان از شما علـــــي !

مـي خوانـمـت زدل و حـان به هـر نفــس                      مـي جــويـمت تـو كـجايي كجا علــــي !

آخـر نـداي هـاتـفـم آمد : سينجلي                             يا مظهر العجائب و يا مرتضي علي !

ازکتاب قطای صبح ازل- گزیده اشعار مهدی مکنی

+نوشته شده در یک شنبه 21 خرداد 1391برچسب:,ساعت21:27توسط مهدی مکنی | |

رخساره چون ماهش آندم که نقاب انداخت
از غیرت لاهوتی بر دیده حجاب انداخت

چون دید ملائک را سودای رخ او نیست
بر چهره بزد خالی عالم به عذاب انداخت

تا آدم مسکین خورد آن دانه رسوائی
اورا ز خراباتش در کوی خراب انداخت

سرمست زحسن خویش رازی به میان آورد
کآتش به سویدای هر پیر وشباب انداخت

سهم دل عارف راجام می بیغش کرد
کار دل عاشق را با طره وتاب انداخت

رختی که ز پرهیزش با خون دل آوردم
دل برد به میخانه وان رخت به آب انداخت

یک چند ز ایامم صرف می ورندی شد
شکر است که مهدی را در کار ثواب انداخت

از کتاب قطای صبح ازل،گزیده اشعار:مهدی مکنی

 

 

 

 

 

+نوشته شده در شنبه 1 ارديبهشت 1391برچسب:,ساعت23:48توسط مهدی مکنی | |

 ابروی تو تا حاجب آن چشم خرابست     
ما را همه شب نقش وصال تو برآبست

تو بسته نقاب رخ خود تا   که نگیرند  
مستی که به محراب دو ابروی تو خوابست

یکدم اگر از چشم تو با مانظری هست
از تیغ دو ابروی تو هر لحظه عتابست

پیرم به نظر لیک سرم پر زهواهاست
زان نغمه چنگی که در آغوش ربابست

زاهد دهمت مژده که از زهد ریایی
مستوره ما  معتکف  خم  شرابست

د ل می بری از مهدی ودر دیده نیایی 
آن عین ثواب آمد واین عین عذابست

 از کتاب قطای صبح ازل،گزیده اشعار:مهدی مکنی

+نوشته شده در یک شنبه 27 فروردين 1391برچسب:,ساعت12:36توسط مهدی مکنی | |

خون دل خوردنم از روز ازل تقدیر است
چــاره اش جــام می و شاهد ساغرگیر است
می زنــند از همـه سو تیر ملامت ما را
گوشـه ابروی ساقی است که بی تقصیر است
شادی از زهره دبیری زعطــارد مطلب
بنـده  پیر مغان  باش   کــه    با تدبـیر است
عقل میخواست زنــد راه دل از وسوسه ای
شکرایزد که کنون موی تواش زنجــیر است
بیوه عالــم فانی که زآدم مانـده است
خوش عروسی است ولی حیف که چون من پیر است
دلم از دست کمان ابروی یاری خونست
که مـرا ناوک مژگــان نگـاهش تیـر است
صید رامــی چومن وفارس بطحا که توایی
بزن از غمزه ام امروز که فردا دیر است

 

از کتاب قطای صبح ازل،گزیده اشعار:مهدی مکنی

+نوشته شده در دو شنبه 21 فروردين 1391برچسب:,ساعت15:57توسط مهدی مکنی | |

 

شاهـــد من، آن بُتِ خمّار مست
صبح ازل تاکه به خلوت نشست(1)

یک گره از زلف پر از خم گشود
وز عـدمـــی طالـــع آدم گـشـود(2)

جلــوه حسن ازلـــــــــی در جلا
عـشــــق خبــر آمـد و او مبتدا

جوششی از عشق، در عالم فتاد
زینت ایجاب، به خاتم(ص) فتاد

پرده دیگر چو برانداخت او
نور نبی، نور علی، ساخت او

بار دگر نقش به خلوت کشید
 با قلم صنع، محبت کشید(3)

حکم چنین کرد همان ابتدا
"فاطمه" از آتش قهرش جدا(4)

سایه ی او بر سر طوبی فتاد
مهر علی(ع) در دل زهرا(س) فتاد

نور به نور دگری مبتلا
یافت از آن لؤلؤ و مرجان بقا

نه قدح آورد از آن خم پنج
خود به خرابات شد آن طرفه گنج(5)

نام احد را چو گره زد به میم
خلق شد آن صورت خلقِ عظیم(6)

صورت آراسته "والضحی"
سیرت پیراسته "مصطفی"

طاق دو ابروش فراق از نیاز
قبله بگرداند به وقت نماز(7)

قامتش از سرو سهی برده آب
نرگس شهلا ز دو چشمش به خواب

چشم خوشش چون به جهان باز کرد
"زهره" در عالم، طرب آغاز کرد

تا که نگیرد جز از حق ندیم
گوهری اش کرد چو در یتیم(8)

شمس فلک بی سر و بی پای او
جلوه ای از روی دل آرای او

جمله جهان بهر وی آراسته
بهر یکی از دو جهان خاسته(9)

قدر ورا جمله"لولاک"بس
در نظرش جمله افلاک، خس(10)

هر که دل از مهر محمد(ص) سرشت
 کی بخورد حسرت باغ بهشت؟

چون به عمل نیست بسی اعتبار
بر عملت مهر ولایت گذار

فخر تو گر پشت ز کاووس کَی
دست من و دامن آل قصی(11)

ای بدر آورده وجود از عدم
وی زده بر دفتر هستی رقم

در دل هر ذره و از آن بری
محشری از تست به صورتگری(12)

کس چو نداند زتو چونی و چند
فکرت ما جمله خیال است و بند

بر عملم مهر زاخلاص، زن
ضرب دغل را به کرم، خاص زن

این دل از اخلاص اگر شد تهی
خوش بود آنجا که محبت نهی

دست به دامان پیمبر زنیم
جرعه ای از ساقی کوثر بریم

پیش تو گر نیست مرا آبرو
اذن تو و دسـت شفاعـــت ازو(13)

از کتاب قطای صبح ازل،گزیده اشعار:مهدی مکنی

 
پی نوشتها:

1-اشاره به حدیث "خمرت طینه آدم بیدی اربعین صباحا"
2-"طالع گشودن" باز کردن بخت است ودر اینجا کنایه ازآفرینش و از نیستی به هستی آوردن
3-"نقش به خلوت کشیدن"بیانگر قداست وعصمت وسر مستودعی است که درآفرینش حضرت فاطمه زهرا(س) لحاظ شده است.
4-اشاره به حدیث "فاطمه فاطمه لانها فطم عن النار"
5-اشاره به حدیث" کنت کنزا مخفیا....."
6-اشاره به آیه سوره نون" انک لعلی خلق عظیم" وپیوند میم با احد یکی از مباحث عرفانی است که در اشعار دیگر شعرا نیز آمده است.
7-اشاره به تغییر قبله از بیت المقدس به کعبه
8- شاید از اسرار یتیم بودن نبی اکرم(ص) به عقیده شاعر تبتیل ورهائی از ماسوی الله باشد والله اعلم.
9- یعنی دو جهان بر حضرتش عرضه شده وایشان دیدار رفیق اعلی(خداوند) را بر دو جهان ترجیح داده اند.خاسته: برخاستن وپا بر سر دو جهان گذاشتن
10-حدیث"لولاک لما خلقت افلاک": اگر تونبودی عوالم وجود را خلق نمی کردم.
11- "کاووس کی" همان کیکاووس وآل قصی به ضم قاف وفتح صاد وسکون یا، جد اعلای پیامبر(ص) میباشد.
12- سخن صادق آل محمد در توحیدمفضل"خداوند در درون اشیاء است نه به یگانگی و بیرون آن است نه به بیگانگی"
13- اشاره به آیه" من ذالذی یشفع عنده الا باذنه..." در آیه الکرسی سوره بقره

+نوشته شده در پنج شنبه 17 فروردين 1391برچسب:,ساعت9:47توسط مهدی مکنی | |

 

بند اول:

اي  نام  خوشـت وراي تحريـر                                                    وي سيـرت تو نشـان تطـــــهير
مجـنون شده عــالمي زعشقت                                                  وزسـلسـلـه ات گرفته زنجــــير
انـدر غـم تو جـهان  سيه پوش                                                   وزغــصه تـو فـلك شـده پـــــير
در روز  ازل مـلـك   ز نـورت                                                       ســرداده نــوا به حمـد و تكـــبير
تنزيل خداي مصطفـي (ص) را                                                  تأويل  نـمـوده اي به  شــــمشير
اي آنكه  تو سجـده مـــلك را                                                     بامحشرخويش كرده تفسير
دروصف توگر مرا قصـور است                                                   از مـا بپـذيـر عــذر  تقـصـــــير

مـدح تو كـجا تو انـد اين خـــــام
خوشتر زحسين (ع) نيست يك نام

بند دوم:

اي ســايه گرفته ازتو طـــوبي                                                  وي گشتــه بهشت از تو زيبـــــا
ســيد شـده بر شباب جــــنت                                                    در حضرت دوست كرده مــاوي
وزصولت حيدري در آن دشت                                                   برجــمله عــدو تو كرده غـوغــا
هـيهات زتو حـضيـض ذلــــت                                                     سربــر سرنــي  بري  تو  بــــالا
در آينــه ات خـدانمــايـــــان                                                       سرتــاسر خــلق در  تــماشــــا
تا آب دريـــغ كـــرده ازتـــو                                                        بــرســربنهــاده خــاك ، دنيـــا
مــهريــه مــادر تـو بــود آب                                                       كي ماند فدك بدست زهرا (س)

بــدتر ز هزار بت پرستنـد
آن قوم كه آب برتو بستند

بند سوم:

شاهنشه كربلا حــسين (ع) است                                           آن تشنه سرجــدا  حـسين (ع) است
آنـــكس كه نمــوده راه نزديك                                                 از خويش تو تا خدا حسين (ع) است
در طــي طــريـق  سالــكــان را                                               آنكو شده رهنمـا حـــسين (ع) اسـت
احيـــا شــده ديـن احمـــد از او                                               نــور ره اوليـاء  حــسين(ع)  اســـت
كشتي نجـــات عاشقـــان  است                                             مصبـاح هـدي مــرا حـسين(ع) است    
در مــروه بدون او صفا  نيســت                                              آن مـــروه با صفــا حـسين(ع) است
در تـربـت او شفــا  نــــــهادند                                                  آري بـخدا شفــا حـــسين (ع) است


او داشت برادري چو عباس
ســاقي وفا واشجع الـناس


بند چهارم:

اي  آبــــروي  حيـــات  آدم                                                  وي خاك تو رشك آب زمزم
سـر بر سـرنــي نهــاده اي تا                                               از حنجـره ات خـدا زنــد دم
از تــربت  تو  شفــا گـرفتــه                                                 عيســا ي مسيح ، پور مــريم
شد كعبه سيــاه پوش حـزنت                                              انـدر غـم تو گـرفـته مـــاتم
غوغا ي تـــو وقمــارعشــقت                                               هــم سر تو بباختي وخـــاتم
خون تو فلق كشيده هر صبـح                                             تا چشم شفق نهاده برهـم
صيــاد قضــا زصيـــد بگـذر                                                   وي مرغ قطــا بخواب يكـدم


آه از دل بيقـــــرار زينب (س)
بي حدشده اضطرار زينب (س)


بند پنجم:

چون شرح دهم كه خامـه دونست                                       شــرح غــم تــو زحـــد فزونست
جبــرئيل چــو پيــك وصــل آورد                                            طغــراي دو ابـرويش به خـونست
تاقامــت ســــروواژگــون شــــد                                            اوضــاع فــلـك چه واژ گونــست
شايــد كه حسين (ع) وكـربـــلا را                                         سري است كه بين كاف ونـونست
هـــر سـر كـه هـواي دوست دارد                                        فـــارغ زمــدار چــرخ دونـســت
مي ريخـت خودوشكسـت ساغــر                                        ميــخـانه او پــر از جــنونــســـت
اشكـم كـه ز خـــون  دل  بر آيــد                                           غمــاز مــن است كــــز درونست


طفلش به خرابه اي نهانست
آشفته چو خواب عاشقا نست


بند ششم:

سربــر ســر نيــزه شـــوردارد                                              بشــنو كه كــلام نور دارد
براو تــو مــخوان ز قصه كــهف                                            كو بر لب خــود زبور دارد
فــرزند رشيــد بوتــــرابســت                                               بالانگــرد  غــــرور   دارد
برزلف دگـــر نبنــدم ايــن دل                                               ما هــم صـفت غيـور دارد
آوخ كه درآن نمـــايش عشــق                                            دردانـــه او حضـــور دارد
هـــر لحظه نگه كند بدان ســر                                             پيــداست دلي صبور دارد
گفته است كه عمه ما چه كرديم                                        كـز ما همـگي  نفــور دارد


آهسته شنيد وگشت دلگير
اين است جواب اهل تطهير


بند هفتم:

آن لب كه رسول (ص) بوسه مي داد                                  افروخته شــد  ز چـوب بيــداد
هر ديــده  زغــم دمـــي زبـون شد                                       آنجـا كه دل است گشت ،ناشاد
زينب(س) به خــروش انــدر آمــد                                        كاي بنده پست سســــت بنياد
هرگــز   نتــوان   زمــا   گــرفتــن                                         اين شـوكت و عـزت خــداداد
زيباست هــر آنـچه دوست خـواهد                                      صـيديـم اگـر كه اوسـت صيـاد
زيبـــايي زلــف  او  چـــه  بينـــــي                                      چون برســرني بــداده بر بــاد
او محــو جمـال و عشقبـــازي  است                                   شيـريني حــق به كـــام فرهاد


نام تو رودكنون به خواري
مــاراست عز او سوگواري


بند هشتم:

اي دل ز فراق دوسـت خون بـاش                                           خود ناله كن وچو ارغنـون باش
وي ديده  تو اشك حسـرتم ريــز                                              دل باتو بگويد آنكه چــون باش
اي عقـل  عقــــال  جـملـه بــر در                                             برمــا تو مسـبب جنــــون باش
بيرون چه كنـــي چودر حجابست                                            شاهـد طلبـي تـو در درون باش
بي عشق حسين (ع) اگر حياتست                                        فارغ زحيات پســت ودون باش
گــــــر عاشـق  جلوه  جمـــالش                                              تاحــال نبوده اي كنـــــون باش
در حـلقــه اگــر رهــت نــدادند                                                چون حــلقه در دمي برون باش

شايــد كه بشارتي بيارند
وزدوســت اشـارتي بيارند


بند نهم:

هفتـاد ودوتـن پراز كــرامـــات                                                 در دانــه وپيـــر  در خــرابات
سرمســت شده زجــام توحيــد                                               ساقط شـده هــستي از اضافات
از جلــوه دوست مسـت گــشته                                             زان ابــرو و چـشم با اشــارات
خونش چو به خاك كربلاريخـت                                                آن خـاك برفــت تا سمــاوات
زاهـــد تو بيــا كه در بهـــشتت                                                هـرگـز ندهند ايـــن شـرابات
مستيــم وخــراب   نقـــد بگذار                                                بر ما تو ببخش ايـــن عبـارات
برخــيز مي صــبوح گيــريــــم                                                  كـز دوست رسيد اين بشارات

شايد چو به  روز محشر آرند
دستـــي به شفاعتت بر آرند


 


                                                                        

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

+نوشته شده در پنج شنبه 17 فروردين 1391برچسب:مرغ,قطا,مهدی,مکنی,ساعت2:0توسط مهدی مکنی | |